Kulinarne przygody wegańskiej rodziny

Niedawno do naszych drzwi zapukał pewien młodzieniec, zbierający pieniadze na pomoc dla potrzebujących psów. Zadał mi pytanie czy lubię psy. Nie jestem kociarą, więc prawdopodobieństwo, że lubię psy jest wysokie. Sięgnełam jednak głebiej. Czy różnicuję zwierzęta na te, które lubię i te które nie. Zagłębiając się w temacie odkryłam angielskie pojęcie speciesism, które jest analogiczne do pojęcia rasizm, ale dotyczy gatunków, a nie ras. Dlaczego uważamy, ze pewne zwierzęta są lepsze od innych. Jaka jest różnica pomiędzy świnią a kotem, psem a krową, kanarkiem a kurą. Co daje nam prawo stwierdzić, ze krowa nie ma uczuć, a pies ma? Prawda jest prozaiczna. Zamykamy oczy, bo tak jest wygodnie. Nie chcemy widzieć cierpienia zwierząt zamkniętych w obozach zagłady. Wolimy tkwić w przeświadczeniu, że tak musi być. Oglądamy kolorowe reklamy, gdzie szcześliwa krowa dzieli się z nami swoim mlekiem. Wypieramy fakt, że ta krowa nigdy nie widziała zielonej trawy , zamknięta w ciasnej przestrzeni, przypięta do pomp nigdy nie będzie się cieszyć wolnością. Ograbiona z godności stała się naszym niewolnikiem. Wystarczy jednak otworzyć oczy. Postawić się na jej miejscu. Czy chcielibyśmy aby tak wygladało nasze życie? Wracając do owego młodego człowieka, zapytalam go czy mógłby zrezygnować z mięsa, aby chronić inne zwierzęta. Chłopak zawahał się i po chwili namysłu odpowiedział: Nie mogę, bo jestem sportowcem i potrzebuję mojego białka. Tu kłania nam się brak rzetelnej edukacji w naszych domach i szkołach. Wbija się nam do głowy, że mięso to jedyne wartościowe źródło budulca. Tymczasem rozwiązanie jest takie proste. Wystarczy spojrzeć na otaczający nas świat. Czy największe zwierzęta świata muszą zabijać, by urosnąć do swoich rozmiarów? Kuchnia roślinna pełna jest białka. Przy tym jest smaczna i zdrowa. Uwielbiam falafele, pochodzące ze wschodu smażone kuleczki z ciecierzycy. Pełne białka i innych cennych składników stanowią wspaniałe urozmaicenie naszej diety. W internecie jest wiele przepisów, ale mój ulubiony to ten z Jadłonomii.

Falafel idealny

Składniki na około 30 kotlecików:

• 300 g suchej ciecierzycy

• 1 mała cebulka

• 2 ząbki czosnku

• 2 łyżki drobno posiekanej pietruszki

• 2 łyżki drobno posiekanej kolendry, można pominąć i dodać więcej pietruszki

• 1 łyżeczka mielonego kuminu

• 1/2 łyżeczki mielonych ziaren kolendry

• 1/2 łyżeczki mielonego kardamonu

• 1/2 łyżeczki cynamonu

• 1/2 łyżeczki chili

• 1/2 łyżeczki sody oczyszczonej

• 1 łyżeczka soli

• olej do smażenia, najlepszy będzie rzepakowy lub z pestek winogron

Przygotowanie:

• Dzień przed robieniem falafli ciecierzycę zalać dużą ilością zimnej wody w dużej misce. Przez noc podwoi swoją objętość.

• Następnego dnia ciecierzycę odcedzić, opłukać i zmielić w maszynce do mielenia razem z cebulą. Do zmielonej masy dać natki, sodę, sól i resztę przypraw, jeśli nie macie mielonych przypraw możecie też zmielić je razem z ciecierzycą. Wszystko dokładnie wymieszać i dodać 1 - 2 łyżki wody - masa jest dobra, kiedy ściśnięta w ręce łatwo przyjmuje kształt. Przykryć szczelnie folią i odstawić do lodówki na pół godziny lub dłużej.

• W dużej patelni z grubym dnem rozgrzać olej, warstwa powinna mieć 2 - 3 cm. Nabierać po łyżce masy i formować małe, lekko spłaszczone kulki. Ważne jest, by dokładnie je ścisnąć, w przeciwnym wypadku będą się rozpadać.

• Uformowane falafle od razu wrzucać na gorący olej na patelni i smażyć 2 - 3 minuty z każdej strony. Następnie odkładać na talerz wyłożony papierowym ręcznikiem, żeby odsączyć je z tłuszczu i od razu podawać ze świeżymi warzywami, sałatkami lub hummusem.

z pozdrowieniami

Izabela - Sligo

#kuchnia #weganie